https://pl.wikipedia.org/wiki/Tell
Kluczowe dla nas powinno być, przy takim ujęciu ciągłości językowo-kulturowej, następujące najbardziej kategoryczne stwierdzenie profesora: „The totally absurd thesis of the so called ‚late arrival’ of the Slavs in Europe must be replaced by the scenario of Slavic continuity from Paleolithic, and the demographic growth and geographic expansion of the Slavs can be explained, much more realistically, by the extraordinary success, continuity and stability of the Neolithic cultures of South-Eastern Europe (the only ones in Europe that caused the formation of tells)”.
Co po polsku brzmi: „Całkowicie absurdalna teza o tak zwanym „późnym przybyciu” Słowian do Europy musi zostać zastąpiona przez scenariusz słowiańskiej ciągłości od paleolitu, a wzrost demograficzny i ekspansję geograficzną Słowian można wytłumaczyć o wiele bardziej realistycznie, poprzez nadzwyczajny sukces, ciągłość i stabilność neolitycznych kultur Europy Południowo-Wschodniej (jedynych w Europie, który spowodowały powstanie telli)”.
Tell to typ stanowiska archeologicznego utworzonego z nawarstwiających się, wskutek długotrwałego osadnictwa, pozostałości osad ludzkich. Po raz pierwszy takie zjawisko zostało zauważone przez Heinricha Schliemanna i Wilhelma Dörpfelda podczas prac wykopaliskowych w Troi w latach 70. i 80. XIX wieku. Nic w tym dziwnego, bowiem najstarsze warstwy tych wykopalisk pozwalają wiązać je ze słowiańską kulturą Vinča. Telle są charakterystyczne przede wszystkim dla Bliskiego Wschodu, gdzie dopatruje się ich ponad 50 tys.. Duża liczba zachowanych w tym regionie tellów związana jest z półsuchym klimatem, który najlepiej konserwuje takie struktury. Telle są powszechnie uznawanym świadectwem wysoko rozwiniętego osadnictwa. W Europie występują tylko tam, gdzie mieszkali pierwsi Słowianie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz